Blije kinderen van E.T.O

Zaterdag reis ik af naar de binnenlanden van Cambodja. Ik heb geen idee wat me te wachten staat en Mr Chum is niet op de hoogte van mijn preciese komst. Hij klinkt danook blij en verrast als ik hem bel vanuit een telefoonwinkeltje. Hij is net op bezoek bij een Cambodiaanse leraar die in zijn geboortedorp een schooltje wil starten. Ik kom als geroepen. Er zijn houten banken en een schoolbord nodig om het plan doorgang te geven.

De komende dagen ben ik bij Meneer Chum. Ik slaap in een bamboe-huis samen met de familie, de toilet (een gat in de grond) en douche (een emmer water met een schepbakje) zijn buiten. Er is geen electriciteit dus we staan op als de zon op komt (geweldig zo'n haan) en gaan naar bed als hij ondergaat.

De school is zeer primitief: een rieten afdakje met een schoolbord en wat plastic tafeltjes en stoeltjes. De kinderen zijn des te enthausiaster en een lerares staat hier aanzienlijk hoog op de hierarchische ladder.'Goodmorning teacher, How are you teacher?'

Er zijn veel dingen die indruk op mij maken: het jongetje met pretoogjes als hij de Hocky Pocky danst, de twintig leergierige kinderen die collectief en vol overgafe het ABC spel spelen dat ik voor hen heb meegebracht.Maar het meeste indruk op mij maakt het gehandicapt meisje. Bij ons eerste bezoek aan haar buurman wordt het kind in huis verstopt. Bij ons tweede bezoek zijn haar verzorgers te laat en kan ik haar een knuffel geven. Als we het huis verlaten wil ik haar vanuit de auto een ballon geven. Wanneer ik de deur open doe springt ze bij mij op schoot. Ze wil geen ballon, maar ze wil met me mee!

Dankzij jullie overweldigende reacties kon ik voor de kinderen een aantal les- en leesboeken kopen, diverse muurplaten(lichaamsdelen, dieren, kledingstukken, ABC), educatieve spelletjes, een schoolbord en een houten schoolbank is in de maak! Dit alles voor 75 $.

Morgen begin ik met de tweede actie....hierover spoedig meer! Mijn dank aan jullie is groot.Ze kunnen het hier zo goed gebruiken!

Groeten Sandra