'Bij de Heren op de thee'

De koloniale tuinen in het voormalig Buitenzorg (nu Bogor) blijken nog maar een voorproefje van het avontuur dat ons nu te wachten staat! We hebben geen Lonely Planet van Indonesie en volgen daarom Hella Haasse's roman* waarin achterin een kaart uit 1929 staat afgedrukt met daarop een aantal theeplantage's. De theeplantage Malabar bestaat nog en hier hebben wij onze zinnen op gezet.

'Doe het niet...het is te ver weg, je kunt er niet komen, ga toch naar een andere theeplantage' Hoe meer de Indonesier's ons van ons plan willen afbrengen hoe nieuwschieriger we worden....

En ingewikkeld is het zeker! We moeten eerst naar het ministerie van landbouw om een toestemmingsdocument te halen. Compleet met stempels en handtekeningen van hoge ambtenaren. De ambtelijke molen werkt hier 'op z'n Nederlands'. De ministerie medewerkster drukt mij op het hart niet met het openbaar vervoer te reizen. Dit is miet mogelijk volgens haar en juist een uitdaging volgens ons. Tussen de eieren en bananen geklemd laten we ons dus door een plaatselijke minibus over de steile bergkam
naar 1500 meter vervoeren. We moeten vier keer overstappen maar als we de hekken van de plantage bereiken valt onze mond open...

Dit is zeker weten het best bewaarde geheim van Java! Wat is het hier mooi! Zover het oog reikt zien we keurig onderhouden groene theetuinen omringd door bergen. Het huis van Rudolf Kerkhoven's neef: K.A.R. Boscha, ligt in een prachtige met Nederlandse bloemen gevulde tuin en is voor het grootste deel nog intact. We mogen theedrinken in het huis. We zitten in Bosscha's stoelen aan de theetafel die wordt opgezierd door een wit gehaakt kleedje en een 19de eeuwse lampenkap. We wanen ons in een museum. De plantagebewoners voorzien ons telkens van eten, koffie of thee. Aan dit leventje zou ik best kunnen wennen.....

*Hella Haasse 'De Heren van de thee'