Bezoek aan 'Bangkok Hilton'

Daar staan we dan...een tien meter hoge muur met prikkeldraad en wachttorens, aan een straat met voedselstalletjes en veel verkeer. Dit is het: Bangkwang Central Prison. Vele horrorverhalen heb ik er al over gehoord en gelezen. En nu? Een beetje nerveus lopen we naar de ingang van de gevangenis. Het is toch een gek idee om bij iemand op bezoek te gaan die je niet kent en die in zo'n andere wereld leeft.

We mogen nog niet naarbinnen, eerst moeten we het nodige papierwerk afhandelen aan de overzijde van de drukke straat. Daar komen we R tegen, de vriendin van een van de gevangenen. Nu we met z'n drieen zijn kunnen we drie gevangenen op laten roepen (lees afleiding geven). We schrijven de namen van Machiel, Edy en Jody (Engelsman) op de formulieren. Paspoorten kopieren, naambadge en op naar de gevangenis. Na het fouilleer ritueel volgen een aantal stalen deuren en komen we bij een lang raam met traliewerk waarlangs een rij met stoelen met telefoons zijn geplaatst. Een loze ruimte van een meter met daarachter een tweede hekwerk en stoelen en telefoons scheid ons van de gevangenen. Allemaal nieuw aldus R. Vorig jaar nog, moest je schreeuwen naar de gevangenen om en gesprek te voeren.

Machiel komt als eerste. Met aan ieder oor een telefoon kan hij met ons allebei een gesprek voeren. Machiel is opgewekt en spraakzaam, we moeten zelfs moeite doen om een woord tussen zijn verhalen te krijgen. Het stelt ons op ons gemak. Hij vertelt over het harde leven in de gevangenis* en hij is blij dat hij binnenkort wordt overgeplaatst naar Nederland.
Edy komt als tweede. Hij is verbaasd dat we er zijn. Er komen veel minder vaak mensen voor de uit HongKong afkomstige Nederlander en bovendien is hij drie maanden geleden pas overgeplaats naar gebouw 2 (andere bezoekregels). Daarvoor zat hij in de dodencel en moest hij met zware kettingen om zijn benen te lopen.
Ook Jody is verbaasd en verheugd ons te zien. Hij bedankt R dat ze hem bezoek heeft doorgespeeld en het is niet eens z'n bezoekdag vandaag!

Na anderhalf uur moeten we vertrekken. We gaan met R naar de apotheek. Via tekeningen maken we de verkoopsters duidelijk dat we op zoek zijn naar medicijnen voor wormen,diaree (slechte tekening want de verkoopster brengt ons een po)bedvlooien, huiduitslag etc. Het is fijn om weer te lachen en te ontspannen.

Het bezoek heeft op ons allebei veel indruk gemaakt. Ik wil geen discussie starten over of gevangenen al dan niet terrecht vastzitten of dat bezoeken aan gevangenen wel of niet gerechtvaardigd zouden zijn. Mijn overwegingen om een bezoek te brengen zijn puur gebasseerd op humane grondslag. Ik vind de straflengte en omstandigheden in de gevangenis disproportioneel.

Wij willen de mensen bedanken die ons specifiek geld hebben toegezegd voor deze actie! Dankzij jullie steun konden we 8 paketten samen stellen met medicijnen, levensmiddelen, toiletartikelen en postzegels.

Groeten

Sandra en Aniek



PS.Voor meer informatie over het leven in de gevangenis zie www.prisonlife.nl en loesinazie.punt.nl.

PS2 Op maandagmiddag had gelukkig ook Anieks rugzak de weg naar Bangkok gevonden en konden we op de nachttrein stappen naar het noorden van Thailand. Inmiddels zitten we in het backpackersdorp Pai!